هنگامی که در فوریه ۱۹۳۶یک تلویزیون نیمه مکانیکی برای اولین بار در لندن به نمایش گذاشته شد، مردم از نگاه کردن به این پدیده ناآشنا، هراس داشتند اما خیلی سریع این وسیله جادویی، محبوب شد و به حریم خلوت خانه ها راه یافت.
تا پیش از آن، سینما و بخصوص سینمای تجاری آمریکا مهمترین رسانه سرگرم کننده جامعه نو بود و با محافظه کاری اخلاقی، از جمله با پرهیز از تصاویر برهنه، تلاش می کرد تا خانواده های طبقه متوسط شهری را از خود نراند.
ولی با رواج تلویزیون، سرگرمی به اتاق نشیمن خانه ها راه یافت و رفته رفته، تماشاگرانی که در خلوت خود، قید و بند و ملاحظه اخلاقی کمتری داشتند، بی پرواترین صحنه های معاشقه را پذیرا شدند.
حالا دیگر کسی از راه یافتن تلویزیون و نمایش حریم خصوصی انسانها وحشت ندارد. اما این وسیله ۸۱ ساله با پیشرفت فناوری، بار دیگر موجی از ترس را به وجود آورده و فوبیای تلویزیون(تلویزیون هراسی) را دوباره زنده کرده است.
کارشناسان پیشبینی می کنند تلویزیون به یک وسیله هوشمند تبدیل شود که با سه بعدی شدن، بسیاری از تصاویر غیر واقعی را واقعی جلوه می دهد.
در چهلمین دوره نمایشگاه کالاهای مصرفی الکترونیکی لاس وگاس، تبلیغاتی به نمایش گذاشته شد که "واقعی نشان دادن تصاویر" در تلویزیون را القا کند: ببری طناب را پاره کرده و از تلویزیون به بیرون جهیده است و یا بارانی که در فیلم نشان داده می شود بیننده را خیس کرده است.
شرکت های سازنده با ساخت تلویزیون های سه بعدی هوشمند قصد دارند، بازار جدیدی را برای فروش محصولات خود دست و پا کنند. هم اکنون دانشمندان مشغول تحقیق بر روی واکنش الکتریکی پوست یا همان سیخ شدن موی دست هستند که بر اثر محرک های حسی مثل ترس به وجود می آید. تحقیقات اولیه نشان می دهد که تلویزیون های سه بعدی واکنش الکتریکی پوست را به همراه خواهد داشت و باعث ترس انسانها خواهد شد.
تاکنون نمایشگرها یا تلویزیونهای سه بعدی فقط برای نصب در اماکن عمومی فروخته شده اند و پیش بینی می شود تا سال ۲۰۰۸ برای استفاده خانگی عرضه شود.
تلویزیونهای سه بعدی را می توان بدون عینک مخصوص و از پشت و رو، یعنی از هر دو طرف تماشا کرد.
